19 czerwca 2010

Z dziecięcego punktu widzenia. O rewolucji estetycznej

Jedną z ulubionych zabaw naszej latorośli jest układanie kart z ilustracjami wszelakich istot żywych, począwszy od hipopotama, poprzez słonie, żyrafy czy zebry, na mrówkach i muchach skończywszy. Karty pochodzą z "Quizu przyrodniczego z zabawnymi zgadywankami", ale na tym etapie Tatiana nie korzysta z jego wszystkich możliwości, a jedynie z obrazków służących do rozgrywania poszczególnych serii.
Układamy. Tatiana losuje pierwszą kartę ze stosiku, ja mam przeczytać wierszowany opis, a moja mała konkurentka musi odgadnąć – posiłkując się również obrazkiem na odwrocie – o jakim stworzeniu jest mowa.
Pierwszą bohaterką zgadywanki jest mała owieczka, co dobitnie odzwierciedla niezbyt artystyczny obrazek.
– Słodkie maleństwo – podsumowuje Tatianka.
Następną tajemniczą postacią okazuje się kotek.
– Słodkie maleństwo – Tatianka za każdym razem wypowiada tę samą formułę. Zabawa trwa w nieskończoność.
W końcu przychodzi kolej na... pewne kosmate, fruwające stworzenie:

Siada na wszystkim, co jest brudne,
nieświeże , lepkie i paskudne,
unika tylko pajęczych nici,
aby jej pająk nie pochwycił.

Dla Tatiany nie ma w tej prezentacji niczego odstręczającego i niesmacznego.
Nie zrażając się turpistycznym opisem muszych preferencji, podsumowuje żarliwie:
– Słodkie maleństwo...
...co każe mi spojrzeć na tradycyjne kanony piękna i brzydoty z zupełnie nowej perspektywy. Z dziecięcego punktu widzenia wszystko prezentuje się inaczej. Piękniej...

"Zagadkowe, z pozoru bezsensowne i niestosowne, zwłaszcza w przedstawieniach religijnych, muchy nie umknęły uczonym oczom historyków sztuki. Malowana mucha ma wspaniałą >>literaturę przedmiotu<<. I znaleziono wiele jej sensów". Zob. Maria Poprzęcka "Na oko: Mucha"

I jeszcze mucha w ujęciu poetów. :-D

Jan Brzechwa
Mucha

Z kąpieli każdy korzysta,
A mucha chciała być czysta.
W niedzielę kąpała się w smole,
A w poniedziałek w rosole,
We wtorek - w czerwonym winie,
A znowu w środę - w czerninie,
A potem w czwartek - w bigosie,
A w piątek - w tatarskim sosie,
W sobotę - w soku z moreli...
Co miała z takich kąpieli?
Co miała? Zmartwienie miała,
Bo z brudu lepi się cała,
A na myśl jej nie przychodzi,
Żeby wykąpać się w wodzie.


Czesław Miłosz
Na cześć księdza Baki

Ach te muchi,
Ach te muchi,
Wykonują dziwne ruchi,
Tańczą razem z nami,
Tak jak pan i pani
Na brzegu otchłani.

Otchłań nie ma nogi,
Nie ma też ogona,
Leży obok drogi
Na wznak odwrócona.

Ej muszki panie,
Muszki panowie
Nikt się już o was
Nigdy nie dowie,
Użyjcie sobie.

Na krowim łajnie
Albo na powidle
Odprawcie swoje figle,
Odprawcie figle.

Otchłań nie je, nie pije
I nie daje mleka.
Co robi? Czeka.

A swoją drogą dziecięce spojrzenie prowokuje do jakże twórczych poszukiwań. I mucha może być wdzięcznym tematem sztuki i poezji. :-)
                                                                                 
źródło zdjęcia

26 komentarzy:

  1. małe-boi się większego (groźnego pająka)=słodkie maleństwo:)

    OdpowiedzUsuń
  2. Haha, słodko xD
    Ale tak, to prawda - dzieci patrzą na świat inaczej niż dorośli... i to jest piękne! ; )

    OdpowiedzUsuń
  3. Wrażliwa słodka istotka... piękno tkwi głębiej i ona o tym wie :)

    OdpowiedzUsuń
  4. OLQA
    W końcu mucha jest maleńka, więc niech już będzie "słodkie maleństwo". Oby tylko obyło się bez przytulania. ;-)

    OdpowiedzUsuń
  5. owarinaiyume
    Dzięki Tatiance na każdym kroku odkrywam tę prawdę. I ciągle się od niej uczę patrzeć inaczej. :)

    OdpowiedzUsuń
  6. Margo
    Wiele razy zachwycam się tym, jak Tatianka się zachwyca. :)

    OdpowiedzUsuń
  7. Mucha też stworzenie boże...;)
    Pozdrowienia dla Tatianki:)

    OdpowiedzUsuń
  8. Nivejko
    Oby nie w nadmiarze. Przy małych ilościach można jakoś funkcjonować. ;-))Ale komary są jeszcze gorsze we współistnieniu.

    OdpowiedzUsuń
  9. Tatianka też słodkie maleństwo :-)

    OdpowiedzUsuń
  10. Tatianka jest swietna! Ma racje! Bez wzgledu na to jak zyje mucha i gdzie przysiada, to trzeba przyznac, ze jest tak samo niezwyklym stworzeniem jak pajak, pszczola i tak dalej. Bo to takie male, bezbronne stworzonka......A ze wzrokiem dziecka jeszcze slodkie......to jest wlasnie cudowne! I jak tu nie twierdzic, ze dzieci w swojej prostocie i szczerosci sa najblizej Boga? Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
  11. Prawdziwa dyplomatka z Twojej Tatianki...

    OdpowiedzUsuń
  12. Kasiu, miło mi czytać takie piękne słowa odnoszące się do mojej córci.

    Zachwyt dziecka jest chyba najbliższy zachwytowi i zadziwieniu św. Franciszka nad pięknem natury. Dzieci przywracają nam, dorosłym, radość patrzenia na świat i odkrywania go na nowo. :) Nawet mucha zyskuje dzięki temu spojrzeniu (choć ja nie przepadam za tymi stworzonkami). :D

    OdpowiedzUsuń
  13. Bobe Majse

    Można by taki model zachowania zaszczepić na grunt polityki, jako element kampanii wyborczej :)

    OdpowiedzUsuń
  14. Ha, ha, ha :D
    Świetne!

    A ja mam tylko brudne skojarzenia z muchą. Czas to zmienić. Mucha mieszka w poezji - no proszę! Zaraz przeczytam Poprzęcką, idąc tropem Twojego linku.
    Pozdrawiam skrzydlato, pa.
    ren

    OdpowiedzUsuń
  15. Ren, ja nie mogę mimo wszystko wykrzesać z siebie choćby nikłych pokładów sympatii dla tego fruwającego stworka. A artykuł Poprzęckiej polecam, jest kapitalny. Jak to zwykle jej teksty. :)

    OdpowiedzUsuń
  16. Droga Jolu pokazujesz córeczce piękno języka, dużo jej czytasz, więc ona nawet Muchę traktuje z szacunkiem :). Cudowna !!!
    Pozdrawiam Was serdecznie, niestety zimno i deszczowo :(

    OdpowiedzUsuń
  17. Droga Jolu,
    od dzisiaj jestem fanem Tatianki.

    Karol

    OdpowiedzUsuń
  18. Virginio, chyba większość dzieci tak postrzega świat owadów. Z bezinteresownym zachwytem. :0
    U nas także deszczowo i szaro.

    OdpowiedzUsuń
  19. Karolu, dziękuję. Miło nam bardzo. :-))

    OdpowiedzUsuń
  20. Nie ma za co, Jolu!
    Napisałem o Tatiance, ponieważ haiku rządzi się wieloma swoimi prawami, które dość surowo pozwalają odróżnić haiku od poezji Zachodu. To ich poznanie (a następnie zapomnienie!) decyduje o tym, czy utwór posiada dobrą strukturę i mechanikę. Właśnie jedną z tych zasad mi... przypomnieliście. Którą?
    Czasem mówi się, że najlepsze haiku pisze doświadczony życiowo starzec, który wciąż jest zdolny odbierać rzeczywistość zmysłami dziecka.

    Serdeczności dla całej Rodzinki,
    K.

    OdpowiedzUsuń
  21. Karolu, dziękujemy.
    Poezja w ogóle ma to do siebie, że pozwala spojrzeć na świat oczami zadziwionego i odkrywającego go na nowo dziecka.

    OdpowiedzUsuń
  22. Słodka mucha, bo widziana pięknymi, wrażliwymi oczami ;-)Pozdrawiam. aneta

    OdpowiedzUsuń

Dziękuję za komentarz. :-)