Trwaj, chwilo, trwaj...

Nazbierało się kilka powodów do radości. Dzisiaj rano zakochałam się w pewnej piosence, która dodała mi skrzydeł i sprawiła, że dzień upłynął mi pod znakiem cudownej lekkości bytu:

Żeby tego było mało, właśnie dowiedziałam się, że moja recenzja wygrała w konkursie na recenzję miesiąca organizowanym przez Selkar.pl, dzięki czemu otrzymałam bon na zakupy w księgarni internetowej i w ramach wygranej wybrałam książkę Umberto Eco "Historia piękna" (wydawnictwo Rebis).  Chyba nie mogłam wybrać lepiej? O posiadaniu tej książki marzę od dawna, a teraz mogę to pragnienie zrealizować. Na pewno nie jest to publikacja do jednorazowej lektury, przynajmniej tak wnioskuję, czytając notę wydawcy tej książki: 

"Książka ta, choć ilustrowana stoma arcydziełami wszech czasów, nie jest kompendium wiedzy o sztuce. Obrazy, podobnie jak cytaty z dzieł literackich, od Pitagorasa po teksty współczesne, odzwierciedlają zróżnicowane pojęcia piękna, jakie pojawiały się na przestrzeni dziejów. Książka ilustruje, jak pojmowano piękno natury, kwiatów, zwierząt, ciała ludzkiego, gwiazd, proporcji matematycznych, światła, drogocennych kamieni, Boga, wreszcie - szatana. Na podstawie tekstów filozofów, pisarzy, uczonych, mistyków i teologów oraz świadectw artystów można się także zorientować, jak odczuwał piękno zwykły, przeciętny człowiek. Okazuje się, że nie tylko w różnych epokach, ale nawet w obrębie tej samej kultury ścierały się ze sobą różnorodne pojęcia na temat piękna. Czytelnik sam może się przekonać, czy w tak odmiennych swych przejawach koncepcja piękna zachowała pewne cechy stałe. Bez wątpienia przeżyje przy tym pasjonującą przygodę estetyczną i intelektualną".

No i jak tu nie cieszyć się jak dziecko... Czekam na przesyłkę i słucham, słucham, słucham...

Elżbieta Adamiak, Adam Nowak
  Trwaj, chwilo, trwaj...

Nim ostatni raz w milczeniu gwiazd
mrok snem uderzy w gong miesiąca
nim się rozpłynie w teatr cieni
w pierwszych promieniach słońca
zanim się rozum z drzemki zbudzi
dajmy się, dajmy się ponieść, dajmy się ponieść
żądz powodzi

Trwaj, chwilo trwaj, jesteś taka piękna
dziś tylko głupcy śpią
Ta noc uderzy nam do głów
upijmy się nią
Porwij nas, porwij rzeko zmysłów wezbrana
Niech się w tym pędzie zabliźni sumienia rana

I w tęsknot grze, w zmysłowym śnie, niech się objawi tajemnica
Witaj w krainie wiecznej przyjemności!
Wystarczy otrzeć się o zło, wystarczy otrzeć się o zło
A zło już tak nie złości…


z płyty Elżbiety Adamiak "Zbieram siebie", 
słowa Przemysław Dakowicz, 
aranżacja Jacek Skowroński i Andrzej Pawlukiewicz